Hierna volgt letterlijke tekst van bovenstaand artikel in PZC geschreven door Roeland van Vliet:
Jordy de Jonge wil graag een keer - als de tijd daar rijp voor is - de beelden terugzien van zijn eigen ongeluk. ,,Ik wil weten wat er precies gebeurd is”, zegt de zeventienjarige motorcoureur uit Heinkenszand. ,,Misschien komen er dan ook weer herinneringen terug.”
Jordy weet namelijk helemaal niets meer van het moment waarop hij op 19 april crashte bij een wedstrijd in Engeland. ,,Het is allemaal weg”, zegt hij. ,,Afgelopen vrijdag waren we nog even op Brands Hatch, voordat we naar huis gingen. Het oogde voor mij als een compleet nieuw circuit. En dat terwijl ik er ook getraind heb en kwalificaties heb gereden. Ik weet alleen wat anderen mij verteld hebben.”
En dat is dat hij in de eerste ronde van zijn allereerste Superbike-wedstrijd ongenadig hard onderuit ging. Het was niet zijn fout, hij kon een motor van een eerder gevallen coureur onmogelijk meer ontwijken. Hij liep zwaar hoofdletsel op en werd door de artsen meteen in een coma gebracht. Na vijftien dagen ontwaakte hij en na nog eens 32 dagen revalidatie werd hij ontslagen uit Royal London Hospital.
,,Heel veel van wat er in het ziekenhuis met me gedaan is, weet ik niet meer”, vertelt Jordy, die er in totaal drie keer geopereerd is en vele tests onderging. ,,Mijn kortetermijngeheugen is nog altijd niet goed.”
De jonge, talentvolle wegracer, die fysiek verder in orde is, doet zijn verhaal aan de keukentafel. Hij wordt geflankeerd door zijn ouders Peter en Sylvia, die constant bij hem waren in Londen, en zijn vriendin Chayenne. Het huis is van buiten versierd. Er hangen vlaggen met de tekst ‘Welkom thuis’. Binnen staan tal van bossen bloemen en hangen kaarten met steunbetuigingen. Het doet de familie allemaal goed.
Hartverwarmend
,,We willen iedereen die aan ons gedacht heeft bedanken”, zegt Peter. ,,We hebben reacties gehad van mensen die we helemaal niet kennen. Het is allemaal heel hartverwarmend.” Sylvia: ,,Wij zijn heel bescheiden mensen, maar nu staan we opeens vol in de belangstelling. Dat is wel heel apart.”
Allen hebben een zware tijd achter de rug. Vol onzekerheid. Sylvia: ,,Op een gegeven moment ging Jordy een operatie in. Vijf uur lang hoorden we niks. Niemand die tussendoor vertelde hoe het ervoor stond.” En tijdens de coma speelden continu de vragen: komt Jordy eruit en hoe komt hij er dan uit? Sylvia: ,,Met elk klein dingetje ben je blij. Met zijn oogleden die bewegen, met zijn handen die weer iets doen. Alles is in zo’n situatie winst.”
Het moment waarop Jordy ontwaakte, zal beiden altijd bijblijven. Peter: ,,We komen in Zeeland al vijftien jaar niet meer in de kerk. Daar gingen we wel naar een katholieke kerk, om een kaarsje te branden. En bij de mis zaten we de hele tijd te snotteren. De pastoor kwam na afloop nog naar ons toe om te vragen wat er aan de hand was.” Sylvia: ,,Dan grijp je toch terug op waarmee je opgegroeid bent.” Peter: ,,En het bijzondere was dat toen we terugkwamen in het ziekenhuis, Jordy voor het eerst zijn ogen open deed. Ik weet niet of ik een verband tussen het ene en het andere moet zien, maar toch…”
Waardevol
De familie De Jonge ziet - hoe ingrijpend het ook was - de periode in Londen ook als waardevol. ,,We zijn er veel closer geworden”, zegt Peter. ,,Ik heb een eigen bedrijf en was altijd veel aan het werk. Jordy had zijn sport en zijn vriendin Chayenne. In Engeland zaten we heel dicht op elkaar de hele tijd en hebben we veel gepraat.” Sylvia: ,,En gelachen. Het was de laatste weken, nadat Jordy weer wakker was, niet alleen maar treurnis.”
Jordy gaat vanaf vrijdag verder aan zijn herstel werken in revalidatiecentrum Lindenhof in Goes. Hij verwacht daar vooral zijn geheugen te gaan trainen. Thuis wandelt en fietst hij al. ,,Ik voel me ook verder goed”, zegt hij. Even daarvoor heeft hij nog een lange wandeling gemaakt met Chayenne. Peter: ,,De buitenlucht doet hem goed. Hij moet ook weer even op krachten komen.”
‘Het ligt niet aan de sport, Jordy was beschermd’
HEINKENSZAND - Jordy de Jonge wil graag dit seizoen nog de TT in Assen bezoeken. Waarschijnlijk gaat hij met zijn ouders later in het jaar ook nog naar races in Engeland. Ze zijn niet afkerig geworden van de wegracerij. ,,Het ligt niet aan de sport”, zegt moeder Sylvia. ,,Jordy was goed beschermd. Wij hebben nooit beknibbeld op zijn kleding en zijn helm, want dat moet je nooit doen. Jordy heeft ook heel bewust gekozen voor het rijden in Engeland, waar heel veel aandacht is voor verantwoord racen en veiligheid.” Jordy: ,,Er lag iemand bij mij in het ziekenhuis die op het zebrapad geschept was door een fietser. Die had ook zwaar hoofdletsel. Het kan je overal overkomen.”De ouders zijn overigens ‘blij’ dat het in Engeland gebeurde. Peter: ,,Daar hebben ze zo veel ervaring met zulke moeilijke operaties. Wij zijn heel dankbaar voor hoe Jordy daar behandeld is en hoeveel hulp wij er ook kregen.”
Jordy de Jonge wil graag een keer - als de tijd daar rijp voor is - de beelden terugzien van zijn eigen ongeluk. ,,Ik wil weten wat er precies gebeurd is”, zegt de zeventienjarige motorcoureur uit Heinkenszand. ,,Misschien komen er dan ook weer herinneringen terug.”
Jordy weet namelijk helemaal niets meer van het moment waarop hij op 19 april crashte bij een wedstrijd in Engeland. ,,Het is allemaal weg”, zegt hij. ,,Afgelopen vrijdag waren we nog even op Brands Hatch, voordat we naar huis gingen. Het oogde voor mij als een compleet nieuw circuit. En dat terwijl ik er ook getraind heb en kwalificaties heb gereden. Ik weet alleen wat anderen mij verteld hebben.”
En dat is dat hij in de eerste ronde van zijn allereerste Superbike-wedstrijd ongenadig hard onderuit ging. Het was niet zijn fout, hij kon een motor van een eerder gevallen coureur onmogelijk meer ontwijken. Hij liep zwaar hoofdletsel op en werd door de artsen meteen in een coma gebracht. Na vijftien dagen ontwaakte hij en na nog eens 32 dagen revalidatie werd hij ontslagen uit Royal London Hospital.
,,Heel veel van wat er in het ziekenhuis met me gedaan is, weet ik niet meer”, vertelt Jordy, die er in totaal drie keer geopereerd is en vele tests onderging. ,,Mijn kortetermijngeheugen is nog altijd niet goed.”
De jonge, talentvolle wegracer, die fysiek verder in orde is, doet zijn verhaal aan de keukentafel. Hij wordt geflankeerd door zijn ouders Peter en Sylvia, die constant bij hem waren in Londen, en zijn vriendin Chayenne. Het huis is van buiten versierd. Er hangen vlaggen met de tekst ‘Welkom thuis’. Binnen staan tal van bossen bloemen en hangen kaarten met steunbetuigingen. Het doet de familie allemaal goed.
Hartverwarmend
,,We willen iedereen die aan ons gedacht heeft bedanken”, zegt Peter. ,,We hebben reacties gehad van mensen die we helemaal niet kennen. Het is allemaal heel hartverwarmend.” Sylvia: ,,Wij zijn heel bescheiden mensen, maar nu staan we opeens vol in de belangstelling. Dat is wel heel apart.”
Allen hebben een zware tijd achter de rug. Vol onzekerheid. Sylvia: ,,Op een gegeven moment ging Jordy een operatie in. Vijf uur lang hoorden we niks. Niemand die tussendoor vertelde hoe het ervoor stond.” En tijdens de coma speelden continu de vragen: komt Jordy eruit en hoe komt hij er dan uit? Sylvia: ,,Met elk klein dingetje ben je blij. Met zijn oogleden die bewegen, met zijn handen die weer iets doen. Alles is in zo’n situatie winst.”
Het moment waarop Jordy ontwaakte, zal beiden altijd bijblijven. Peter: ,,We komen in Zeeland al vijftien jaar niet meer in de kerk. Daar gingen we wel naar een katholieke kerk, om een kaarsje te branden. En bij de mis zaten we de hele tijd te snotteren. De pastoor kwam na afloop nog naar ons toe om te vragen wat er aan de hand was.” Sylvia: ,,Dan grijp je toch terug op waarmee je opgegroeid bent.” Peter: ,,En het bijzondere was dat toen we terugkwamen in het ziekenhuis, Jordy voor het eerst zijn ogen open deed. Ik weet niet of ik een verband tussen het ene en het andere moet zien, maar toch…”
Waardevol
De familie De Jonge ziet - hoe ingrijpend het ook was - de periode in Londen ook als waardevol. ,,We zijn er veel closer geworden”, zegt Peter. ,,Ik heb een eigen bedrijf en was altijd veel aan het werk. Jordy had zijn sport en zijn vriendin Chayenne. In Engeland zaten we heel dicht op elkaar de hele tijd en hebben we veel gepraat.” Sylvia: ,,En gelachen. Het was de laatste weken, nadat Jordy weer wakker was, niet alleen maar treurnis.”
Jordy gaat vanaf vrijdag verder aan zijn herstel werken in revalidatiecentrum Lindenhof in Goes. Hij verwacht daar vooral zijn geheugen te gaan trainen. Thuis wandelt en fietst hij al. ,,Ik voel me ook verder goed”, zegt hij. Even daarvoor heeft hij nog een lange wandeling gemaakt met Chayenne. Peter: ,,De buitenlucht doet hem goed. Hij moet ook weer even op krachten komen.”
‘Het ligt niet aan de sport, Jordy was beschermd’
HEINKENSZAND - Jordy de Jonge wil graag dit seizoen nog de TT in Assen bezoeken. Waarschijnlijk gaat hij met zijn ouders later in het jaar ook nog naar races in Engeland. Ze zijn niet afkerig geworden van de wegracerij. ,,Het ligt niet aan de sport”, zegt moeder Sylvia. ,,Jordy was goed beschermd. Wij hebben nooit beknibbeld op zijn kleding en zijn helm, want dat moet je nooit doen. Jordy heeft ook heel bewust gekozen voor het rijden in Engeland, waar heel veel aandacht is voor verantwoord racen en veiligheid.” Jordy: ,,Er lag iemand bij mij in het ziekenhuis die op het zebrapad geschept was door een fietser. Die had ook zwaar hoofdletsel. Het kan je overal overkomen.”De ouders zijn overigens ‘blij’ dat het in Engeland gebeurde. Peter: ,,Daar hebben ze zo veel ervaring met zulke moeilijke operaties. Wij zijn heel dankbaar voor hoe Jordy daar behandeld is en hoeveel hulp wij er ook kregen.”