Op vrijdag 8 mei verscheen in de Zeeuwse krant PZC een artikel over Jordy. Het betreft een telefonisch interview met de ouders van Jordy kort nadat Jordy is ontwaakt uit zijn coma. Het artikel is van Roeland van Vliet. Hierna volgt de letterlijke tekst:
"Jordy begint al een beetje praatjes te krijgen"
VLISSINGEN - Er is goed nieuws vanuit Londen: het gaat steeds beter met Jordy de Jonge, de motorcoureur uit Heinkenszand die begin maandag na meer dan twee weken ontwaakte uit zijn coma. ,,Hij praat al weer in hele zinnen”, meldt zijn vader Peter vanuit het ziekenhuis. ,,En het zou me niks verbazen als hij over een paar dagen al over de gang loopt hier. Máár we moeten ook nog heel voorzichtig zijn. Het is immers nog lang niet duidelijk hoe hij er helemaal uitkomt.”
Peter en zijn vrouw Sylvia zijn al drie weken in Engeland. Ze wijken zo weinig mogelijk van de zijde van Jordy, hun zeventienjarige zoon. Ze verblijven in een soort Ronald McDonald-huis. ,,We hebben er twee bedden, een toilet en een douche”, vertelt Peter. ,,Het is prima, we worden goed opgevangen. In het ziekenhuis zijn ze ook erg met Jordy en ons begaan. We mochten, toen hij op de intensive care lag, ook vaak bij hem zijn. De officiële bezoektijd is hier van twee tot acht uur. Maar daarbuiten lieten ze ons altijd wel even tien minuten aan zijn bed zitten. En we konden altijd naar zijn verpleging bellen, ’s ochtends als we opstonden, ’s avonds als we probeerden te gaan slapen en zelfs als één van ons midden in de nacht wakker was geworden.”
Het ongeluk met Jordy gebeurde op 19 april op een circuit ten zuidoosten van Londen. Het Bevelandse talent reed voor het eerst mee in het British Superbike Championship, een grote wedstrijdenreeks voor veel publiek. En hoe cru: meteen in de eerste ronde ging het mis. Een rijder voorin het veld schoot onderuit, waarna Jordy één van de twee coureurs was die niet meer konden uitwijken. Peter: ,,Ik had Jordy en het team geholpen met de laatste voorbereidingen op de race. Ik stond dus in de pitstraat. Ik weet nog dat ik vooraf tegen hem zei: ‘Geen druk, gewoon lekker rijden’. Heel snel nadat de race was gestart, kregen de rijders de rode vlag. Dat betekende dat de wedstrijd was stilgelegd. Ik zag toen de ene na de andere coureur terugkomen naar de pitstraat. Maar dan denk je: waar blijft mijn zoon? Dan breekt er toch wel even paniek uit, hoor. Toen belde mijn vrouw met de mededeling dat Jordy naar het medisch centrum was vervoerd.”
Confronterend was daarna het moment waarop ze Jordy met de traumahelikopter naar Londen zagen vertrekken. ,,Dan weet je echt niet wat je overkomt.” Toen het echtpaar in het ziekenhuis aankwam, lag Jordy al ,,aan allemaal toeters en bellen”. Sindsdien leven ze van dag tot dag. ,,Toen hij nog in coma lag, klampten we ons vast aan positieve dingen. We keken voortdurend naar de monitoren om hem heen. We hoopten dat de druk in zijn hoofd niet te hoog opliep.”
De ene dag maakte hun zoon stapjes vooruit, de andere dag was er tegenslag. Hij werd tweemaal geopereerd.
Begin deze week gaf Jordy’s lichaam opeens goede signalen af. Peter: ,,De artsen bouwden enkele medicijnen af en toen was het de vraag hoe Jordy daarop zou reageren. Eerst zag je zijn ogen bewegen. Hij had ze open, maar zag eigenlijk niks. Hooguit licht en donker. Vervolgens bewoog hij ook zijn armen en benen. Je zag er steeds meer dingetjes bij komen. Op een gegeven moment pakte hij ook mijn hand vast en begon hij met zijn duim over mijn hand te wrijven. Nou, toen brak ik wel, hoor.”
Jordy mocht ook van de beademing af, waarna hij beetje bij beetje weer begon te praten. ,,Eerst fluisterend omdat er net twee weken een buis in zijn keel had gezeten. Nu kan hij ook al weer wat luider dingen zeggen. Hij heeft al gezegd dat hij zelf niet weet wat er gebeurd is bij de race. Hij is ook nog wat verward. Maar met zijn langetermijngeheugen lijkt niets mis. Hij wist bijvoorbeeld heel goed te vertellen op wat voor motor hij racete en aan welke wedstrijd hij meedeed.”
Het is nu afwachten hoe de wegracer zich ontwikkelt. Een fysiotherapeut gaat met hem aan de slag om hem mobiel te krijgen. Er wordt al voorzichtig gesproken over een terugkeer naar Nederland, maar dat gaat naar alle waarschijnlijk pas over een paar weken gebeuren. In eigen land zal hij dan ook nog moeten revalideren.
,,Er is al een grote last van onze schouders gevallen nu hij weer bij is”, stelt Peter, die voorzichtig optimistisch is. ,,De artsen zijn ook verbaasd over hoe Jordy het doet zeven dagen na een zware operatie. Zoiets hebben ze nog niet vaak gezien. Jordy krijgt zelfs al weer een beetje praatjes.”
"Jordy begint al een beetje praatjes te krijgen"
VLISSINGEN - Er is goed nieuws vanuit Londen: het gaat steeds beter met Jordy de Jonge, de motorcoureur uit Heinkenszand die begin maandag na meer dan twee weken ontwaakte uit zijn coma. ,,Hij praat al weer in hele zinnen”, meldt zijn vader Peter vanuit het ziekenhuis. ,,En het zou me niks verbazen als hij over een paar dagen al over de gang loopt hier. Máár we moeten ook nog heel voorzichtig zijn. Het is immers nog lang niet duidelijk hoe hij er helemaal uitkomt.”
Peter en zijn vrouw Sylvia zijn al drie weken in Engeland. Ze wijken zo weinig mogelijk van de zijde van Jordy, hun zeventienjarige zoon. Ze verblijven in een soort Ronald McDonald-huis. ,,We hebben er twee bedden, een toilet en een douche”, vertelt Peter. ,,Het is prima, we worden goed opgevangen. In het ziekenhuis zijn ze ook erg met Jordy en ons begaan. We mochten, toen hij op de intensive care lag, ook vaak bij hem zijn. De officiële bezoektijd is hier van twee tot acht uur. Maar daarbuiten lieten ze ons altijd wel even tien minuten aan zijn bed zitten. En we konden altijd naar zijn verpleging bellen, ’s ochtends als we opstonden, ’s avonds als we probeerden te gaan slapen en zelfs als één van ons midden in de nacht wakker was geworden.”
Het ongeluk met Jordy gebeurde op 19 april op een circuit ten zuidoosten van Londen. Het Bevelandse talent reed voor het eerst mee in het British Superbike Championship, een grote wedstrijdenreeks voor veel publiek. En hoe cru: meteen in de eerste ronde ging het mis. Een rijder voorin het veld schoot onderuit, waarna Jordy één van de twee coureurs was die niet meer konden uitwijken. Peter: ,,Ik had Jordy en het team geholpen met de laatste voorbereidingen op de race. Ik stond dus in de pitstraat. Ik weet nog dat ik vooraf tegen hem zei: ‘Geen druk, gewoon lekker rijden’. Heel snel nadat de race was gestart, kregen de rijders de rode vlag. Dat betekende dat de wedstrijd was stilgelegd. Ik zag toen de ene na de andere coureur terugkomen naar de pitstraat. Maar dan denk je: waar blijft mijn zoon? Dan breekt er toch wel even paniek uit, hoor. Toen belde mijn vrouw met de mededeling dat Jordy naar het medisch centrum was vervoerd.”
Confronterend was daarna het moment waarop ze Jordy met de traumahelikopter naar Londen zagen vertrekken. ,,Dan weet je echt niet wat je overkomt.” Toen het echtpaar in het ziekenhuis aankwam, lag Jordy al ,,aan allemaal toeters en bellen”. Sindsdien leven ze van dag tot dag. ,,Toen hij nog in coma lag, klampten we ons vast aan positieve dingen. We keken voortdurend naar de monitoren om hem heen. We hoopten dat de druk in zijn hoofd niet te hoog opliep.”
De ene dag maakte hun zoon stapjes vooruit, de andere dag was er tegenslag. Hij werd tweemaal geopereerd.
Begin deze week gaf Jordy’s lichaam opeens goede signalen af. Peter: ,,De artsen bouwden enkele medicijnen af en toen was het de vraag hoe Jordy daarop zou reageren. Eerst zag je zijn ogen bewegen. Hij had ze open, maar zag eigenlijk niks. Hooguit licht en donker. Vervolgens bewoog hij ook zijn armen en benen. Je zag er steeds meer dingetjes bij komen. Op een gegeven moment pakte hij ook mijn hand vast en begon hij met zijn duim over mijn hand te wrijven. Nou, toen brak ik wel, hoor.”
Jordy mocht ook van de beademing af, waarna hij beetje bij beetje weer begon te praten. ,,Eerst fluisterend omdat er net twee weken een buis in zijn keel had gezeten. Nu kan hij ook al weer wat luider dingen zeggen. Hij heeft al gezegd dat hij zelf niet weet wat er gebeurd is bij de race. Hij is ook nog wat verward. Maar met zijn langetermijngeheugen lijkt niets mis. Hij wist bijvoorbeeld heel goed te vertellen op wat voor motor hij racete en aan welke wedstrijd hij meedeed.”
Het is nu afwachten hoe de wegracer zich ontwikkelt. Een fysiotherapeut gaat met hem aan de slag om hem mobiel te krijgen. Er wordt al voorzichtig gesproken over een terugkeer naar Nederland, maar dat gaat naar alle waarschijnlijk pas over een paar weken gebeuren. In eigen land zal hij dan ook nog moeten revalideren.
,,Er is al een grote last van onze schouders gevallen nu hij weer bij is”, stelt Peter, die voorzichtig optimistisch is. ,,De artsen zijn ook verbaasd over hoe Jordy het doet zeven dagen na een zware operatie. Zoiets hebben ze nog niet vaak gezien. Jordy krijgt zelfs al weer een beetje praatjes.”